EMIL

​

Zo'n vijfentwintig jaar geleden ontmoette ik een aurafotograaf. Hij had een enorm formaat fototoestel bij zich waar een polaroidfoto uit kwam (de ouderen onder ons weten vast nog wel wat dat is). Ik had nog nooit van aurafotografie gehoord, laat staan dat ik ooit een aura had gezien, maar ik was zó nieuwsgierig dat ik me liet fotograferen… en was meteen 'verkocht'! Wat vond ik dàt leuk. Van het één kwam het ander. Ik verdiepte me in de materie en spaarde voor óók zo'n camera. Want alles wat iemand maakt tot wat die persoon op dat moment is, zoals onder andere heden en verleden, blijdschap en geluk, verdriet, angst en pijn, geeft een aurafoto weer. Ik leerde het allemaal zien!

 

Sindsdien bezoek ik, naast mijn praktijk als coach, alternatieve beurzen met mijn aura-apparatuur (die inmiddels plaats heeft gemaakt voor een digitale variant) of word ik uitgenodigd bij mensen thuis om familie, vrienden en kennissen te fotograferen. En ik blijf het maar leuk vinden om aurafoto's te maken en er over te vertellen, nèt als de mensen overigens die worden gefotografeerd. Velen komen er regelmatig voor terug!

 

Sinds kort ben ik gepensioneerd en heb ik mijn werkzaamheden als coach enigszins teruggeschroefd. Maar aurafoto's maken, dat blijf ik doen. Het is zóiets bijzonders!

​

​

WIL JE WETEN WAT MIJ BEWEEGT?

Dan nodig ik je uit om mijn blogs te lezen.

​

​